2019an, Etxeak eta Ilobiak argitaratu zuenean, Bernardo Atxagak (Asteasu, Gipuzkoa, 1951) bere sormenean bide berriak jorratu nahi zituela aitortu zion Maite Artola kazetariari, Euskadi Irratian; ez zuela beste nobelarik idatziko. Paradisuaren kanpoko aldeak. Idatzi komiko eta tristeak liburuan «nobelaren azpitik markatuz joan den bide bat ageri da», Pamielako editore Pello Elzabururen arabera, eta bertan «Etiopia-ko haizeak, Henri Bengoa Inventarium-en oihartzunak, Paradisua eta Katuak kontaeraren umorea edo Txoriak kolpeka liburuaren dramatismoa» aurkituko ditu irakurleak.
Atxagak egin nahi izan duena, haren hitzetan, Michelangelo eskultorearen anekdota ezagun batek azal lezake ondoen. Haren eskulturek ez omen zuten, berez, misterio handirik, liluratuta begira aurkitu zituen ikusle batzuei Errenazimentuko artistak berak esana. Hark, harkaitzean soberan zegoena kendu, eta harkaitzak —kasu honetan marmolak— barruan zuena atera besterik ez omen zuen egiten.