Xabi Tolosa (Anoeta, Gipuzkoa, 1995) oso maitatua da jaioterrian, eta are gehiago gertatu zaionaren ondoren. Herriko plazako taberna kanpoan kafea hartzen ari den bizilagunak lehenbizi, eta zerbitzariak ondoren; biek galdetu diote zer moduz dagoen hura ikusi orduko. «Gero eta hobeto», erantzun die biei irribarretsu. Ez du umorea galdu. «Pertsona lasaia eta baikorra naiz; onari erreparatzen diot beti, are gehiago txarrenean. Adibidez, orain, partidarik ez dudanez, gehiago nabil lagunekin. Oso gustura nabil». Alkartasuna frontoian izan da solasaldia. Pilota hotsa entzuten da.
Hiru aste pasatu dira mina hartu zenuenetik. Zer moduz duzu eskuin hanka?
Eguneroko bizimodua egiteko nahiko ondo dut: duela bi aste utzi nituen makuluak, eta ez dut inolako trabarik kalean oinez ibiltzeko; min gutxi dut hankan. Baina hortik aurrera, ezer gutxi egin dezaket; oraindik goiz da entrenatzeko edo korri egiteko. Tentuz ari naiz; beldur naiz oraindik; gutxienez, hiru aste behar dira zuntz haustura ondo sendatzeko.
Ondo bidean, noiz jokatuko duzu berriro?
Hilabete pasatxo falta zait oraindik. Baina oinez ibil naitekeenez, eskuak landu ditzaket frontoian. Ariketa fisikoa ere egiten ari naiz; gehienbat, gorputzaren goiko aldeko giharreria ez ahultzeko. Hankekin ariketa batzuk egiten ari naiz ere bai, baina oso tentuz beti, hanka txarrarekin ahalegin handirik egin gabe.