Frontoi irekiaren eta estaliaren artean dago Pernando Amezketarraren estatua. Herrian bertsolari eta plazagizona zenaren izenari eta izanari inork jarraitzen badie, Jokin Altuna izango da (Amezketa, Gipuzkoa, 1996). 25 urterekin aho bete hortz utzi ditu pilotazaleak, eta halaxe jarraitu nahi du. Profesionaletan lau txapel handi irabazi baditu ere, garaipen zerrenda luzatzeko gosea ez zaio inolaz ere joan.
Igandean, Lau eta Erdiko Txapelketako seigarren finala jokatuko duzu erreskadan, azken bost urteetan bederatzigarrena profesionaletan. Erraz esaten da.
Azken bost urteetan final guztietan aritu naiz, binakako txapelketan izan ezik. Gauza handia da hori, baina zenbakiekin ez dut itsutu nahi. Aurrekoan, Josebari [Ezkurdiari] finalerdietan irabazi nionean, poza hartu nuen, berriz ere txapel bat irabazteko aukera izango dudalako. Iraganari ez diot askorik begiratzen; orainari eta etorkizunari bai. Hori bai, erretiroa hartzen dudanean begiratuko dut zer egin dudan. Ilusio eta gogo handia dut finala ondo prestatzeko.
Gaizki ohitzen ari al zara zure ingurua?
Ez dut uste. Nire familiakoak eta kuadrillako lagunak kontentu ikusten ditut. Egia da azkenengo finalak ez zuela eragin aurrenekoak sortu zuen bezainbesteko oihartzuna. Dena den, herrian maitatua sentitzen naiz, eta jendeak asko laguntzen eta animatzen nau. Eskertua nago.
Zenbat sarrera eskatu dituzu?
Batzuek sarrerak Internet bidez erosi dituzte; nik 200 ditut. Autoan eta autobusean joango dira. Gainera, azken hiru finalak publikorik gabe jokatu behar izan ditut. Horregatik, uste dut bai ni, bai haiek gogo handiarekin gaudela.