Pilota hotsa dago Beasaingo (Gipuzkoa) Antzizar pilotalekuan. Baikoko hamar bat pilotari dabiltza kantxaren bueltan: batzuk, entrenatzen; beste batzuk, atseden hartzen, eta beste batzuk, takoak jartzen. Unai Apeztegia teknikariaren esanetara ari dira, baina hortxe dago Aimar Olaizola ere, adi, gomendioak eta argibideak ematen. Lasai iritsi da Iñaki Artola (Alegia, Gipuzkoa, 1994), entrenatzeko gogoz. «Pozik» dago, denbora askoan egon baita hori egin ezinik. Aldagelan takoak jartzen zituen bitartean izan da solasaldia.
Igandean jokatu zenuen, hiru hilabete eta erdi pasatxo min hartuta egon eta gero. Nola zaude?
Ez dut inolako minik, eta hori da garrantzitsuena: minik ez izatea ez partidan, ezta hurrengo egunetan ere. Animoz ere ondo nago. Ez nuen batere gustura amaitu partida, baina hurrengo egunean jada ahaztua nuen. Zoriontsu nago, berriro jokatzen ari bainaiz.
Postura batzuetan beldurrez sartu zinela aitortu zenuen neurketaren amaieran.
Min hartzeko beldurra dut oraindik. Badakit beldur hori gainetik kendu behar dudala, eta, sentipenak onak izanik, neure burua pixka bat estutu, eta besoa behartuz joan behar dudala. Bestela, ez dut zer eginik lehian. Baina aldi berean oso banaka eman nahi ditut pausoak, lasai. Nire lesioa eduki duten bost pilotari ezagutzen ditut, eta guztiek hartu dute berriro min. Ezin du izan kasualitatea. Ez nuke nahi hori gertatzerik. Horregatik, banan-banan eman nahi ditut pausoak. Hurrengo neurketan pentsatzen dut beldur gutxixeago izango dudala. Partidaz partida gora egiten hasi behar dut.