«Astelehenero testu bat irakurtzea, eta bukaeran pentsatzen jartzea, eta irudipena izatea, izan dela kilker baten kantua, kantu soila; kir-kir egitea, trafiko handiko autopista baten erdian». Bernardo Atxaga idazleak etsipen sentsazio bera izaten zuen astelehenero Euskadi Irratiko Faktoria saioan bere gogoetak plazaratzen zituenean. Zaila egiten zitzaion pentsatzea irakurtzen zituenak zarataren artean, informazioaren autobidean galdu gabe, norbaitengana iritsiko zirela. Baina astero-astero lortzen zuen etsipena gainditzeko kemena, 115 astelehenez. Uhinetan esandakoak paperera irauli ditu orain, Kilker bat autopistan liburuan. Pamielarekin eman du argitara, eta gaur aurkeztu du, Aingeru Epaltza idazlearekin batera.
Aurtengo uztailera arte Faktoria saioaren zuzendari izandako Maite Artolak liburuaren hitzaurrean dio Atxagarengana jo zutela «agerikoak, zaratak, estaltzen duen hotsaren bila». Informazioaren zalapartaren azpian zer zegoen bilatzera. Hori izan ohi baita zutabegileen lana: albistearen haritik tiraka, gogoetak osatzea. Ordea, Atxagaren kasuan, abiapuntua eta helmuga beste batzuk dira, Aingeru Epaltzaren ustetan: «Atxagarentzat, errealitatea ez da abiapuntua: helmuga da. Errealitatearekin topo egiten du, eraikitzen edo marrazten duen bide horretan. Eta kazetaritzatik baino, kontakizunetik, saiakeratik edo memoria ariketatik gehiago duten testu horiek ez dute albistearen oihartzuna isiltzearekin batera balioa galtzen: irauten dute».
Segi irakurtzen hemen.