Esnatu, begiak ireki, eta egunsentia ikusi. Edo, begiak ireki, eta ondoren esnatu, eguzkiaren izpiak lo zakuan sartzearekin batera. Irudi sekuentzia hori izan da Leire Muñagorriren eguneroko gosaria zortzi egunez; izan ere, autoa trastez bete, eta txokoz txoko eta mendiz mendi ibili da. Goizuetan (Nafarroa) hasi zuen bidaia, eta Navarreteko parajeetan (Espainia) egin du azken parada. «Nahiko natural sortu da plana. Aspaldi da gogoa nuela kanpin denda hartu, mendira joan, eta alde batera eta bestera mugitzeko».
Lagun talde, familia eta norbanako askok egin dituzte antzeko planak: mendira joan, eta gaua pasatzera gelditu. Aizkorri inguruan (Gipuzkoa), adibidez, jende andana dabil. Irudipen hori du, behintzat, Gaizka de Miguel Aizkorri Bizirik elkarteko kideak: «Jende asko etorri da mendira, baita hemen gaua pasatzera ere. Aterperik baldin badago, gainera, joera dago han gaua pasatzeko. Mugimendu handia nabari da azkenaldian». Orain dela lau urte berritu zuten Aizkorriko aterpea: lagun talde bat elkartu zen, eta tokia moldatzeko beharra ikusi zuten. «Jendeak erabiltzen zuen, baina gutxi: zikina zegoen, eta ez zegoen han lo egiteko erraztasunik. Berritu genuenetik, berriz, jende gehiago dabil: asteburuero dago lagun talderen bat».
Muñagorriren eta De Miguelen iritziz, ez da kasualitatea plan mota horiek pandemiaren itzalean ugaritu izana. Beldurra izan daiteke, De Miguelen ustez, horren oinarrian egon daitezkeen faktoreetako bat: «Litekeena da jendea urrutira joateko beldurrez egotea. Beraz, gertuko mendiez gozatzeko hautua egin dute». Bat dator Muñagorri ere: «Aurtengo uda berezia izanik, ez genuen oso urrutira joan nahi. Hortaz, Euskal Herriko txoko ugari ezagutzeko baliatu dugu oporraldia».
Juan Manuel Serranok ere uste du mendian gero eta jende gehiago dabilela, baina ez du uste pandemiaren eragina soilik izan denik: «Azken urteetako moda edo tendentzia bat da». Tolosako (Gipuzkoa) Oargi mendi elkarteko lehendakaria da, eta, mendira joateko planak ugaritu diren arren, azaldu du elkarteekin ez dela hala gertatu: «Beldur handiagoa eman diezazuke elkartearekin joateak; izan ere, taldean joatea esan nahi du. Beraz, mendizale asko bere kontura joaten da».
Natura, bertatik bertara
Hiruren ustez, lasaitasunaren bila joan ohi da jendea mendira. Hala ere, beste hainbat faktore ere aipatu dituzte. Hona hemen Muñagorriren hiru gakoak: lasaitasuna, natura eta askatasuna. «Ibilbide jakin bat prestatuta egin dugu plana, baina inprobisazioari ere tartea utziz: nahi genuena egin dugu, leku jakin batean gelditzeko konpromisorik gabe. Azkenean, horrela joateak askatasuna ematen dizu inprobisatzeko».
Nafarroan egin du ibilbidearen zatirik handiena; izan ere, han dituzte «erraztasun handienak» kanpadendarekin edo lo zakuarekin gaua pasatzeko. Horrelako plan bat egiten duen lehen aldia da, eta esan du asko gozatu duela: «Naturaz inguraturik bizi gara herrian, baina ez da gauza bera egunsentia balkoitik ikustea edo kanpin dendatik irten eta bertatik bertara ikustea, naturaren eta animalien hotsez inguraturik».
Jarraitu irakurtzen Berrian.