«Etorkizuna ez da izango orain bezain koloretsua»

Erabiltzailearen aurpegia Aitor Manterola 2020ko api. 18a, 17:59

Iñaki Artolak (Alegia, Gipuzkoa, 1994) otsailaren 29an jokatu zuen azkeneko partida Binakako Txapelketan. Bidea ez zion koronabirusak eten, Olaizola II.ak eta Urrutikoetxeak baizik. Finalerdien atariko kanporaketan geratu zen Ander Imazekin.

Zein da zure balorazioa txapelketan egin zenutenaz?
Finalerdietara sailkatu ez arren, ondo aritu ginen, ikusita zein bikote zeuden. Sistemarengatik geratu ginen finalerdietara sailkatu gabe, eta, orain bezala aritzen bagara hurrengo txapelketetan, goian ibiliko gara.

Berpiztu egin zaitu egindako lan onak?
Orain arteko Binakako Txapelketarik onena egin dut, eta, hobetzea dudanez helburu, pauso txiki bat eman dut aurrera, eta nahikoa gustura nago egindakoarekin.

Zein da zure egunerokoa konfinamenduan?
11:00ak aldera, lagun batzuek pilota partidak ikusteko ohitura hartu dugu, online konektatuta. Nire partidak edo besteenak. Finalak edo partida handiak aukeratzen ditugu, eta iruzkinak egiten aritzen gara.

Erraza al da norbera jokatzen ikustea beste batzuk zure jokoa epaitzen ari direnean?
Lehen gehiago kostatzen zitzaidan. Ez nuen gustuko nola jokatzen nuen, eta besteek esandakoak onartzea ere kosta egiten zitzaidan. Orain, gutxiago eragiten dit jendeak esandakoak. Nire partidak ikustekotan, neuk bakarrik egin behar izaten nuen, besteek esandakoak ez entzuteko, oso aintzakotzat hartzen nituelako. 

Zer aldatu da pilotan?
Jokatzeko modua oldarkorragoa da, eta gehiago arriskatzen da, airez batik bat. Pilotak ere asko aldatu dira. Bizi eta motel baino gehiago, azkarrago edo makalago ibiltzean dago aldea. Lehengo biziak lasaiagoak ziren, eta oraingoak azkarragoak dira. Lehengoek gora egiten zuten botea, eta oraingoek irrist egiten dute. Horregatik, lehengo pilotariak hobeak ziren edo oraingoak hobeak garen alderatzeak ez du zentzurik, baldintzak ezberdinak baitira zeharo, pilotak batez ere.

Eta, pilota partidak ikusi eta gero, sukaldera?
Gure etxean, beste askotan bezala, ama da sukaldari nagusia, baina niri ere tokatzen zait laguntzea. Harekin ikasten ere ari naiz. Bazkaldu ondoren, zerbait irakurri edo musika entzuten dut, eta arratsalde erdian entrenatzen hasten naiz.

Ahal den bezala, jakina. 
Bai. Garajean egiten ditut indar lanak, eta hango atearen kontra eskuak egiten aritzen naiz. Gero, astean behin edo bitan, baserrira joaten naiz, herrian bertan, eta erresistentzia eta abiadura lanak egiten ditut. Aita eta osaba ibiltzen dira normalean baserrian, baina, entrenatu nahi dudanean, neu ere joaten naiz.

Esango dizute joateko animaliekin laguntzera ere, ezta?
Oraintxe esan duzu [barrezka]! Alferra esaten zaio lurra berdintzeko erabiltzen den harriari, eta aitari azaldu zaio egun hauetakoren batean harri hori, eta esan zuen ez zuela uste hainbeste alfer zirenik han, orain hasi baikara joaten lehen joaten ez ginenak. Aitari txanda egin beharko diot lan horietan.

Bertsotan ere aritzen zara, bizilagun batzuk balkoira aterata, ezta?
Aurretik entrenatzera joanda ere, 19:00etarako libre egon beharra dago egunero, bertsotarako. 

Jarraitu irakurtzen Berria-n.

 

Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagun gaitzazu . Eduki hau guztia doan ikus dezakezu euskarazko hitzik gabeko Tolosaldea ez dugulako irudikatzen. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ez litzateke posible hori. Gero eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da Ataria: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezun hori: egin zaitez Atarikide!


EGIN ATARIKIDE!