Esnatu zenean topatu zuen hilotza. Francisco Espinosa. «Preso soziala». Alcala Mecoko espetxea (Madril). Hilabete batzuk zeramatzan Manu Azkarate euskal presoaren ziegan. Eta harekin egin zuen azken gaua ere. Duela zazpi urte eta erdi sartu zuten kartzela horretan. Aurretik, besteak beste, eta, Espinosak berak gutun batean azaltzen duenez, bizkartzain lanetan aritu zen ETAk mehatxatutako pertsonak babesten, Errenterian, Hernanin, Donostian eta Zarautzen, 1996tik 2003ra. «Aurrez aurreko lubakietan» zeuden bi presoak «dantza lagun» bihurtu ziren, idatzian dioenez.
Hil baino sei egun lehenagoko data dauka BERRIAk eskuratutako eskutitzak (irakurri hemen osorik, euskaratuta). Espinosak kontatzen du euskal presoek bestelakoekin duten «elkartasunezko» harremana, eta, bereziki, salatzen du funtzionarioen aldetik jasotzen duten tratua. Hark idatzitakoak eta sei egun geroago hari gertatutakoak badute lotura, gainera.
Azkaratek bere gertukoei azaldu dienez, abuztuaren 17ko goizean, Espinosa erori egin zen. Garondoarekin jo zuen lurra, eta konortea galduta eraman zuten erizaindegira; lau kortxet jarri eta analgesikoak eman ostean, modulura eraman zuten berriro, medikuak artatu gabe eta bestelako zaintzarik gabe. Gauean hil zen. Preso batzuek salatu dute gertatutakoa, eta Alcala de Henaresko (Madril) epaitegiari dagokio ikertzea.
Jarraitu irakurtzen hemen.