Gorputz hezkuntzako irakaslea da, eta txakurrekin ibiltzea du zaletasun handiena Eneko Agirrek (Donostia, 1987). Horretarako leku aproposa aurkitu du Zizurkilen (Gipuzkoa). Lana bukatu eta zuzenean joaten da txakurrengana. Txakurrek urrutitik ikusi dute nagusia, eta gerturatu orduko gainera joan zaizkio. Martxoan Lekkaroden (Frantzia) jokatuko den lasterketara begira jarrita dago aspaldi honetan.
Txakurrekin hasi baino lehenago, zein kirol egiten zenuen?
Oso umetan, eskola kirolean eta pilotan aritzen nintzen. Pilotan, Donostiako Trinitate plazan. Jokatzeko, aurrena txakurren kaka guztiak garbitzen ibiltzen ginen, eta askotan pertsonenak ere bai. Gero, arraunean hasi nintzen.
Zenbat urtetan ibili zinen arraunean?
12 urte nituenetik 23 urtera arte. Txirrindularitza egin nahi nuen, etxean ere aita asko ibiltzen zelako, baina, neguan zerbait egin behar nuenez, arraunean hasi nintzen Arraun Lagunak taldean.
Zergatik utzi zenuen arrauna?
Udan, udalekuetan ibilitakoa naiz urte askotan. 18 urterekin, sukaldari laguntzaile lanetara joateko aukera izan nuen, eta urte pare batean horrela aritu nintzen. Seniorretako bi urteak Arraun Lagunak-en egin nituen. Lehen urtean, nahiko ondo ibili nintzen, baina bigarren urtea oso gogorra egin zitzaidan. Ikaragarri entrenatzen ginen, batzuetan Martutenen, besteetan Zarautzen... 23:00etan iristen nintzen etxera. Udan, Lizarrako kanpinean lana sortu zitzaidan, eta uztea erabaki nuen. Gero, irakasletza ikastera joan nintzen Gasteizera. Han, Trintxerpen hasi nintzen arraunean. Hiru urte egin nituen arraunean, eta beste bi prestatzaile fisiko gisa.
Eta txakurren zaletasuna, nondik datorkizu?
Ama beratarra da, eta aita, etxalartarra. Harakinak izan dira ofizioz; betidanik Agirre harategia izan dute Donostiako Bretxan. Astean sei egunez lan egiten zutenez, larunbat arratsaldeak eta igandeak Beran genuen etxe batean igarotzen genituen. Nik, ordea, Berako amonaren etxean pasatzen nituen asteburuak. Han beti izan dugu txakurra. Asteburu askotan aitarekin bizikletan ibiltzera joaten nintzen. Garai hartako txakurra gurekin etortzen zen. Berdin zion 30 edo 40 kilometro egitea, bera beti ondoan izaten genuen. Jendeak ez zuen sinesten. Orain txakur hura banu! Aitonari ez zion grazia handirik egiten, berriro ere etxera itzuliko ez ote zen beldurrez [barreak].
Eta zure lehen txakurra, noiz izan zenuen?
Etxean inoiz ez dugu txakurrik izan. Unibertsitatean nenbilela, pisukide batek txakurkumeak zeuzkan, eta bat eskaini zidan. Hartu egin nion, eta etxean sartu nuen. Buck zen, golden retriever bat. Orduan arraunean ibiltzen nintzen, eta, askotan, traineruaren barruan eramaten nuen. Urte hartan, 2008an, Errenterian txakur krosa antolatzen hasi ziren. Txakurrarekin korrika ibiltzen nintzen, baina beti aske eramaten nuen. Bigarren urtean, txakur krosean parte hartu genuen lehenbizikoz anaiak eta biok. Ikaragarri gustatu zitzaidan, eta, negu horretan, furgoneta hartu, eta Pirena ikustera joan ginen neska-laguna eta biok.
«Erosi, orain artean txakur bakarra erosi dudala uste dut»
2018ko urt. 23a, 07:36
Ez da erraza Euskal Herrian lera gidaria izatea, baina badira pasio horri eusten dioten hainbat lagun, nazioarteko lehiaketetan nabarmentzea ere lortu dutenak. Horietako bat da Eneko Agirre.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagun gaitzazu . Eduki hau guztia doan ikus dezakezu euskarazko hitzik gabeko Tolosaldea ez dugulako irudikatzen. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ez litzateke posible hori. Gero eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da Ataria: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezun hori: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!