Bazkalostea da Amezketan (Gipuzkoa), ordu lasaia. Pilotalekua hutsik dagoen une bakarrenetakoa da, eta, hala ere, Jokin Altunari pilota bat sinatzeko eskatu diote. Gustura hartzen du gertukoen epeltasuna. Behin eta berriz dio esker on handia diela.
Ibilbideko bigarren finala duzu igandekoa. Iazkoarekin alderatuta, hau beste kontu bat da?
Bai, agian bai. Beste era batera ari naiz bizitzen. Berriz ere finalean sartzea zail ikusten nuen. Nabaritu dut presio pixka bat, herrian eta herri inguruan. Iaz finala tanto bategatik galdu, eta aurten aditu ditut «ea txapela lortzen duzun», eta halakoak. Jende guztia horrekin ari zitzaidan, eta ez da erraza. Lehen partida galtzean, egia esan, kolpea handia hartu nuen, ez galtzeagatik, baizik eta ez nuelako nirea eman. Buruari buelta dezente eman nizkion, eta lasaitzeko neure buruari esaten nion: «Hi lasai; kalera joaten bahaiz, lasai. Ez duk ezer pasatzen, 21 urte dauzkak!». Bigarren partidan beste itxura bat eman nahi nuen, eta irabazita lasaitua hartu nuen, konfiantza berreskuratu nuen, berriz ere ni sentitu nintzen.
Jendea aipatzen duzu, Amezketan bizi zara, pilota zaletasun handia dagoen herri batean, eta hemen katedratikorik ez da faltako. Zer esaten dizute?
Finalera begira, nik uste, denek dute argi partida zaila dudala. Jende gutxi ikusten dut konfiantzaz, txapela aterako dudan, ez... Esperantza badute, baina beraiek ere ikusten dute final zaila dudala. Urrutikoetxeak errespetu handia sortzen du, baina tira, horrek indar handiagoa ematen dit, eta motibatuta nago.
Herritik lasai ibil zaitezke?
Bai, arazorik gabe. Esango nuke iazko finalak inpaktu handiagoa sortu zuela herria bertan. Saralegirekin finalerdiak egon ziren, baina finalik ez, eta nik nabaritzen nuen jende pila bat mugitzen ari zela finalarekin-eta. Iaz ez zuten espero ni finalean sartzea, eta aurten, agian, itxaropen handiagoa zuten. Baina niri aurtengo finalak iazkoak baino ilusio handiagoa egin dit. Iaz finala galdu nuenean, pena handia nuen. Iaz finalerdia irabazi nuenean hankak lurrean ez nituen, ez nuen behar bezala baloratu zer zen final batean sartzea. Gero hartu nuen pena: «demontre, aukera ederra galdu duzu!». Orduan ikusten duzu berriz ere final batean sartzea zaila izango dela, eta horregatik du honek balio handiagoa, ikusi dudalako nire maila ematen badut badudala onenen aurka lehiatzeko aukera.
Euforia gutxiago, baina 200 sarrera eskatu dituzu, mila biztanlera iristen ez den herri batean.
Bai, mordoa, eta gero Internet bidez euren kasa hartu dituztenak daude. Nik zaleei asko eskertzen diet. Olaizola II.ari irabazi nionean, lagunak hasi ziren zerrendak egiten, gauzak asko errazten dizkidate. 208 sarrera eskatu ditut guztira, eta gero Tolosako eskolako lagunak ere badaude. Eskerrik asko denei.
Askotan jo al du sakelako telefonoak egun hauetan?
Dezente jo du; azken egunetan gutxiago. Sailkatu nintzen larunbat gauean, eta igandean, ikaragarri. Sekulako mezu pila jaso nituen. Polita da, zerbait handia egin dudan seinale.
Finala ahazterik lortzen al duzu?
Zaila da guztiz deskonektatzea. Egiten duzula egiten duzuna beti duzu buruan igandean zerbait garrantzitsua duzula, urteak pasatu eta oso gutxitan egingo duzun gauza bat dela.
Jarraitu irakurtzen hemen.