Azaroaren 12an, herriko jaietan egokitu zaio hurrengo saioa Oihana Iguarani (Villabona-Amasa, Gipuzkoa, 1991), Durangon, baina festak bete-betean ezin gozatuak ez dio min handirik eragiten. Aitor Mendiluze izango du kantukide, eta hurrengo asteetan jakingo da zein izango diren gainerakoak. Igandean izan zuten talde giroa nabarmendu du.
Bertsolari Txapelketa Nagusian kantatzen zenuen lehen aldia zen, eta saioa irabazita egingo duzu aurrera. Nola bizi izan zenuen eguna?
Nire helburua zen gozatzea, edo behintzat saiatzea, eta gozatu nuen, uste baino gehiago. Ikusmin handia zegoen saioaren inguruan, guk ere sumatzen genuen hori, eta elkarri esan genion erantzun egin behar geniola zegoen giroari. Talde sentsazioa izan genuen, taldean hartu genuen saioaren ardura, eta uste dut hori ere igarri zela. Ni, momentu batzuetan, plaza batean banengo bezala sentitu nintzen, lehiarako ikuspegiarekin ez baizik plazako giroan. Horrek pixka bat despistatzera ere eraman ninduen zenbaitetan, baina sentsazio oso polita izan zen.
Hamarreko txikian izan zenuen despiste horietako bat. Gaiak zioen Oihana Bartrak mendian oinez ibili beharrean aurrerantzean korrika hastea proposatzen zizula. Lehenengo bertsoan, zeuk egin zenion proposamen hori. Hala ere, ariketa horretatik ere indartuta atera zinen, ezta?
Ondo azaldu ziguten, baina nahastu egin nintzen. Hala ere, deskuido hori, zorionez, ez zen hain larria izan, ze nire paperak onartzen zuen esan nuena. Hor ere plazako sentsazioa izan nuen, zintzotasun osoz eta umorez onartu eta aurrera. Jendeak estimatu zuen, eta akats horrekin geratu beharrean, berriro indarra hartu nuen; jendearen erantzunak indarra eman zidan. Lehen aipatu bezala, giroa ez zenez lehiarakoa, aurrera egitekoa zenez giroa, lasai hartu nuen. Bestela, igual, hondoratu egingo nintzen.
Jarraitu elkarrizketa irakurtzen hemen.