Elkarrizketa ordubete atzeratu behar izan du, UCIko ordezkariak etxera joan zizkiolako dopinaren kontrako kontrola egitera. Txirrindularien patua. Baina telefonoa hartu bezain laster sumatzen da nola aldatu den Leire Olaberriaren bizitza azken urtean. Haren agur hitzekin batera, Javier seme txikiaren ahotsa entzuten da telefonoaren bestaldean. «Orain bera da nire egunerokoaren motorra», dio, pozez kabitu ezinik.
Jarraitu irakurtzen Berrian.