Edozein lanbidetan da garrantzitsua etengabe formatzen (moldatzen) jarraitzea. Hori esan beharrik ere ez da. Baina, nire ustez, pertsonekin (lankideak, ikasleak, gurasoak...) lan egiten dugun profesionalontzat are garrantzitsuagoa bihurtzen da. Zer formazio motaz ari naiz, baina?
Irakasleon etengabeko formazioan alderdi asko sar genitzake: formazio metodologikoa (nola irakatsi?), formazio diziplinarra (zer irakatsi?)... Nik, ordea, bestelako formazio bati egin nahi nioke lekua: formazio pertsonalari, alegia, irakasleon emozio eta sentimenduei lekua egiten dien formazioari. Izan ere, egunetik egunera konbentzituago nago, hori dela irakasleon formazioan (hasierakoan eta etengabekoan) lekurik gehien egin behar geniokeen alderdia.
Irakasleon lana harremanetan oinarritzen den lana da. Harreman-sare askotan parte hartzen dugu egunean zehar: ikasle-irakasle, irakasle-guraso, irakasle-irakasle, irakasle-zuzendaritza... Eta gustatu ala ez, harreman-sare horietan guztietan mugimendu asko gertatzen dira partaide diren guztien baitan eta, beraz, baita irakasleon baitan ere. Esan nahi dudana da, mugimendu horiek irakasleon emozio eta sentimenduetan eragiten dutela: Zer gertatzen zaigu gurasoek gustatzen ez zaigun kritikaren bat egiten digutenean? Zer gertatzen zaigu lankide batek purrustaren bat botatzen digunean? Zer gertatzen zaigu zuzendaritzak gustuko ez dugun erabakiren bat hartzen duenean? Zer gertatzen zaigu ikasleren batek gure autoritatea zalantzan jartzen duenean?...
Ikusten duzuenenez, gauza asko «gertatzen» zaizkigu irakasleoi. Beno, niri bai behintzat! Ba, zer esatea nahi duzue? Irakasleoi gertatzen zaizkigun mugimendu emozional horietan guztietan sakontzeko gogoz gelditu naizela, horixe! Beraz, gogoko baduzue, hurrengoan emango diogu jarraipena gai honi.
Irakasle naizen aldetik, gaurko honetan, nire lanbideari buruz idatzi nahi nuke eta, hain justu, irakasleon etengabeko formazioari buruz, dezente arduratzen nauen kontua baita.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagundu iezaguzu. Eduki hau guztia doan ikusten duzu ez dugulako irudikatzen euskarazko hitzik gabeko Tolosalderik. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ezinezkoa litzateke. Zenbat eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da ATARIA: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezuna: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!