“Hizkuntza bakoitzak sortu den eremuko paisaiaren arima du. Natura euskararen betaurrekoekin begiratuta… Euskarak naturarekin izandako harremanean bere paisaia propioa sortu du. Harreman horrek arrasto ugari utzi dizkigu euskeran: izen aberastasuna, biologia eta ohiturak, ezagutza, ezagutza eta ofizio galduak, sinesmenak eta ezagutza nahasia, euskera aberasten duten espezieak. Naturarekin kontaktua galdu duten lehenbiziko belaunaldiak gara. Kontaktu faltak behaketa falta dakar eta behaketa faltak ezagutza jaitsi egiten du. Txori guztiak txori dira eta zuhaitz guztiak baso. Non daude natura irakurtzen duten begiak eta luparekin begiratzen dutenak?” Hausnarketa hauek egin dituzte bi hizlariek eta bertsolariek hari horiei tiraka osatu dute euren jarduna.