Segan ondo egiteko, sega zorrotz-zorrotz eduki behar da, bai segaren ahoa eta segaren punta. Askotan, ordea, harri kozkorrak eta sator lurrak egon ohi dira. Horiek joz gero, sega amustu eta aho-ertza okertu egin ohi zaizkio. Orduan, ingudea lurrean edo enbor sendo batean sartu, sega-kirtena ahotik bereiztu, ahoa ingudearen gainean ipini, mailua hartu eta pikatzeari ekiten zaio tinki-tinka, kolpe txikiak emanez. Horrela lortzen da ahoaren ertza zuzentzea. Ondoren eta segan hasi aurretik, arraitze bustia segapototik atera eta risti-rasta zorrozten da sega.
Belarra mozteko segadorarik ez zen garaian, segaz mozten ziren belardietako belarrak, ganadu-jatena egiteko edo ihartzeko. Majina bat saio egindakoak dira lehengo baserritarrak. Eguneroko bizimodu baten zati izatetik ia ia ikuskizun izatera pasa da. Oraingo bideo honetan, sega pikatzen, zorrozten eta belar ebakitzen ikusiko dituzu bi lagun: Rexu Balerdi (Bedaio-Altzo eta Arrate Garin (Legorreta). Mila esker biei.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagun gaitzazu . Eduki hau guztia doan ikus dezakezu euskarazko hitzik gabeko Tolosaldea ez dugulako irudikatzen. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ez litzateke posible hori. Gero eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da Ataria: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezun hori: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!