Aski arrunta da euskaldunongan erdarazko hitzak tartekatzea euskaraz ari garenean ere, jakinaren gainean batzutan, gure jardunari beste maila bat eman ustean, eta oharkabean gehiagotan, guk uste baino erdaldunduagoak gaudelako, nahitako hautua izan gabe egiten dugun horrek beste oinarri bat duela ez ohartzeraino.
Zenbait artista eta sortzaileri entzun edo irakurri izan diot beretzat berdin dela zein hizkuntzatan ari, denak zaizkiola natural, eta bakarrera mugatzeak bere sormena ere mugatzea dakarrela. Agian bai, agian euskara ez da aski sormen horri forma emateko, eta bestelako hizkuntzatan aritzea nahiago du. "Berdin da" entzun eta irakurri izan dut... "berdin da"...
Agian bai, agian berdin da, baina nik ez dut berdin denik ikusten, gure kasuan ez dela berdin uste dut, euskara eta erdarak ez direlako ez abiapuntu beretik abiatzen eta ezta tresna berberez baliatzen ere, eta ondorioz ez da berdin. Komunikatzeko zernahik balio dezake, baita mimika soilak ere, baina euskara aukeratzea ez da hautu komunikatibo bat bakarrik, bada hautu politiko bat ere, bada hautu kultutal eta identitario bat ere. Eta agian hor dago gakoa, agian hizkuntzei beren karga identitarioa ezabatu eta komunikazio tresna soil bihurtu behar genituzke, eta unean behar edo nahi duguna erabili, baita nahas-mahasean ere. Agian ez da euskara euskaldun egiten gaituena... Agian, baina nik ez dut horretan sinesten.