Kazola batean, su ertainean jarriko dugu esnea berotzen. Esnea berotzen dugun aldiro su suabea edo ertaina erabiliko dugu; tentuz ibili behar gara esnea ez erretzeko, hala gertatuz gero errezeta guztia hondatuko luke eta. Esneari kanela zotzak gehituko dizkiogu, eta baita limoiari ateratako azal tirak ere. Limoi tira horiek patata zuritzeko gailu bat erabiliz sortu ditzakegu. Pare bat tira botatzearekin nahikoa izango da. Honela, limoiak eta kanelak zaporea emango diote esneari.
Behin nabaritzen dugunean esnea epeltzen hasia dela, arroza gehituko diogu. Jarraian, pixkanaka-pixkanaka egosten joango gara. Noizbehinka arrozari bueltak emango dizkiogu, bost bat minutuero, arroza itsatsi ez dadin. Ordu erdiz, su suabe horretan irakiten utziko dugu. Orduan, nabarituko dugu esnea loditzen hasia dagoela. Ordu erdi pasatzerakoan, esne-gaina gehituko diogu. Honela, gure arroz esnea krematsu bihurtuko da. Puntu honetan azukrea gehituko beharko dugu; lehenago ez, gure arroz esnea ez itsasteko. Orduan, beste 15 bat minutuz egosten izango dugu. Oraingoan, aldiro-aldiro bueltak ematen ariko gara, ez itsasteko.
Behin 45 minutuak pasatakoan arroz esnea nahiko lodi egongo da. Orduan, nahi izanez gero, limoi azalak eta kanela zotzak aterako ditugu. Niri kanela zotzak bertan mantentzea gustatzen zait.
Gure kasuan arroz esnea beste bol handi batera botatzen dugu, eta hozkailuan gordetzen dugu. Behar dugunean, errazioa bertatik hartuz. Beste aukera bat da, kazolatik banakako ontziak zuzenean prestatzea. Niri hotza gustatzen zait, baina egia da askok epela nahiago izaten dutela.
Zerbitzatzeko orduan, kanela hautsa bota ahal diogu. Hori jada bakoitzaren gustuaren araberakoa izaten da.