Krisi garaietan, gu baino okerrago bizi direnak behar ditugu gure bizitza nolakoa den konturatzeko, ez daukagu nahikoa gure etxean daukagunarekin, besteen etxeak behar ditugula dirudi geurea kalibratzeko.
Askotan gertatzen zaigu gertu dauzkagun gauzak ez zaizkigula behar bezain onak iruditzen, edo besteek dauzkaten gauzak gureak baino askoz ere hobeagoak iruditzen zaizkigula. Egiten ez dugun ariketa bat da besteen zapatetan jartzearena, eta harrituko ginateke zenbat zapata desberdin dauden, eta seguruena, gureak ez ziren okerrenak izango.
Besteen ikuspuntuak ezagutzen saiatzea, askotan erosoa ez den arren, onuragarria litzateke eta ikuspuntu askotarikoak aberastu egiten gaitu. Noizean behin, momentutxo baterako bada ere, besteen oinetakoetan sartu beharko ginateke, eta oinetako horiekin egiten diren pausoak ibili.
Akaso orduan, konturatuko ginen gure zapatak nolakoak diren, eta haien balioaz konturatuko ginateke.
Gure arazoak beti dira garrantzitsuenak geuretzako, eta nik uste denok pentsatzen dugula era horretara, nahiz eta askotan, gure problemak besteenak baino xumeagoak izan, baino gureak dira, eta garrantzitsuenak dira.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagundu iezaguzu. Eduki hau guztia doan ikusten duzu ez dugulako irudikatzen euskarazko hitzik gabeko Tolosalderik. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ezinezkoa litzateke. Zenbat eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da ATARIA: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezuna: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!