Hain zuzen ere, herri hutsaren xarma nahi nuke azpimarratu. Zein den ederra autoa hartu eta nahi den tokian aparkatzeko lekua aurkitzea beti! Baina ez hori bakarrik, jakina. Oporrek pertsonari ematen dioten zen egoera horretan, bitxia da herrian patxadaz paseatzea. Kaleak jendez husturik, denda asko itxita, egunerokoan ohikoak ez diren gauzak ikusten dira.
Ikusi ditut ur-puxiken gerrak Zabalarretako zelaian, gudari askorik ez zegoen arren. Ikusi ditut karta jokoak Euskal Herria plazako terrazetan, garagardo bat lagun, arratsaldeko ordu beroenei ihes egiteko. Ikusi ditut larunbateroko azoka barkatzen ez duten saltzaile eta bezero leialak, galbahea pasa ondoren gelditzen diren babarrun ale bakanak bezala.
Baina herri hutsaren xarma bezain polita da atzera harrera egitea hutsune hori utzi dutenei. Tantaka iristen dira, udako ekaitzetan euria hasten duenean bezala. Abuztuak aurrera egin ahala gudariak ugaritzen dira Zabalarretan, babarrun aleak azokan, eta karta jokoak baztertzen dira hitz-aspertuen mesedetan, kanpoan ibili denak baduelako zer kontatua.
Denak bezala, xarma efimeroa da herri hutsarena, egunerokotasunaren zurrunbiloarekin bukatzen dena.
Badakit oporrak bukatu direla ia denontzat, bai. Badakit agian mingarria izan daitekeela zenbaitentzat oporrez hizketan hastea orain, lanerako eta eskolarako itzuleraren aje erdian. Baina baditut pare bat hitz udako egun eta hilabeteei eskaintzeko ba!
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagun gaitzazu . Eduki hau guztia doan ikus dezakezu euskarazko hitzik gabeko Tolosaldea ez dugulako irudikatzen. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ez litzateke posible hori. Gero eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da Ataria: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezun hori: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!