elkarrizketa

Luixa Uzkudun: "Seme-alabak segan ari zirela, izugarrizko inbidia pasatzen nuen"

Erabiltzailearen aurpegia Urola Kostako Hitza: Unax LarraƱaga - Gorka Eizagirre 2023ko ekainaren 10a

Jaiotzez errezildarra, Leaburun (Gipuzkoa) bizi da Euskal Herriko sega txapelduna. Seme-alabak sega ikasten hasi, eta haiei begira piztu zitzaion grina Uzkuduni. Berak ere pausoa eman, eta txapela janztera iritsi da.

Errezildarra zara izatez. Nolatan bizi zara Leaburun?

Duela 21 urte joan nintzen Leaburura, bikotekidearekin bizitzera. Harrezkero, ia leaburuar eginda nago, nahiz eta Errezil lehen lerroan dudan. Esan beharra daukat bizitzaren zati handi bat Leaburun daramadala eta bertakoa naizela, baita ere.

Nolatan hasi zinen segan?

Duela lauzpabost urte hasi nintzen segan. Gure seme-alabak duela zazpi urte hasi ziren Joxe Gabilondo segalari ohiarekin segan ikasten Gaztelun [Gipuzkoa], eta nik autoz eramaten nituen hara. Izugarrizko inbidia pasatzen nuen, inbidia sanoa esan dezakegu, eta segan ari zirela, haiei begia kendu gabe egoten nintzen.

Joxe Gabilondok begira ikusiko ninduen, eta egun batean etorri eta sega jarri zidan eskuan. Sega hartu nuenean, hastera derrigortuta sentitu nintzen. Lehenengo sega kolpeak eman nituenean, Joxeren begiradapean, hark zera esan zidan: «Zu lehenagotik segan eginda zaude». Esan nion aitari sega lapurtuta, umetan ibilitakoa nintzela, senide guztiak bezala. Aitak kendu egiten zidan sega, kamustu egiten nuela esanda; ezkerra naizelako izango zenaren susmoa dut. Joxek eman zidan sega hartu nuenean, kirol hori praktika nezakeenaren sentsazioa eman zidan, eta gainera, aurretik ibilia nintzela esan zidanez, lasaitasun izugarria sentitu nuen.

Zer du segak hari lotuta mantendu zaituena?

Segara lotuta mantendu nauena familia da gehienbat. Denok ari gara segan: bi semek probatu dute, alabak ere bai... Urtetik urtera, neure burua hobetzen ikusteak ere eragina du, eta sortzen duen grin horrek ere bai; atzo leher eginda bukatu, eta gaur berriro ere segan egiteko gogoa izateak, horrek lotzen nau.

Txapelketetan ere ibiltzen zara. Aspalditik al zabiltza?
 

Duela lau urte eman nuen izena txapelketan lehenengoz, Joxek esanda, emakumeak behar zirela eta. Belardira joan nintzen, eta 35 metro koadro moztu nitzakeela ikusi nuen; beraz, izena eman nuen. Berdin zitzaidan azkena egitea, saila bukatzea zen gauza. Emaitzak hobetzen joan naiz, txapela lortu dudan arte.

Jarraitu irakurtzen Urola Kostako Hitzaren webgunean.

Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagundu iezaguzu. Eduki hau guztia doan ikusten duzu ez dugulako irudikatzen euskarazko hitzik gabeko Tolosalderik. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ezinezkoa litzateke. Zenbat eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da ATARIA: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezuna: egin zaitez Atarikide!


EGIN ATARIKIDE!