Alarma egoeraren ondoriozko konfinamendu aginduak bete ditugu, zintzo bete ere, nork bere neurrian (zehatz-mehatz, ia beti, ahalik eta gutxien…). Bi hilabete baino gehiago iraun dugu horrela: konfinamendu zorrotza izan zen hasieran, zorrotzagoa geroago (Aste Santu inguruko hamar egun), lehengo zorroztasunera itzuli ginen ondoren, eta duela hiru astetik hona malgutzen hasi dira neurriak. Fasetik fasera goaz.
Kasu honetan, bistan da, bi hilabete eta gehiagoko ohitura berriak berehala utzi ditugu albo batera, eta, eguraldi bikaina lagun, kaleak, plazak, terrazak, hondartzak, parkeak… okupatu ditugu berriro. Akabo distantzia soziala.
Nork egin dituen [inkestak] gora-behera, betikoen garaipena iragarri dute, garaipen ‘garaipenagoa’, gainera
Eta faserik fase, badatoz hauteskundeak ere. Eta inkestak. Nork egin dituen gora-behera, betikoen garaipena iragarri dute, garaipen 'garaipenagoa', gainera. Terrazako garagardo freskoari esker, konfinamendua bezala, ahaztu ei ditugu Zaldibarko biktimekiko Jaurlaritzak (Urkullu eta Erkoreka buru) erakutsitako sentiberatasun gabezia, zabortegiko istripuaren aurreko eta osteko kudeaketa kirasduna, egunero hildakoak eta kutsatuak pilatzen zihoazenean lantegiak irekitzeko eskaera setatiak, senideekin eta lagunekin elkartzeko debekuaren luzapena, konfinamendu garaian behin baino gehiagotan bortizkeria erakutsi duten polizia indarren aldeko publizitate kanpaina lotsagarria, legeen eta epaien gainetik N1 errepideko bidesariari eutsi nahia…
Horixe da, azken finean: denok ordaindu dugu eta ordaintzen jarraituko dugu pandemia honen bidesaria, betikoek izan ezik.