Eta batzuen zoritxarrerako ezkutuan gordetzen zituenak azaleratu dizkigu, beldurra eta amorrua sortaraziz. Beste behin ere erabiliak, engainatuak eta arriskuan jarriak sentitzen gera, xake taulako peoi soil azken finean, baina ez zuzenean eta ez zeharka ere inor jateko aukerarik gabeak. Orain gure amorruari bide ematen diogu, gure ezinegona eta egon nahi eza guzti horren erantzule jotzen ditugunen aurka jaurti nahi ditugu, kritika eta salaketa moduan. Eta beste behin, nola ez, kritika horri auto bat falta zaio aurrean. Guk sortua baita engainu hori, guk sortu eta elikatua munstroa, gure kontsumo eta erabilera ohiturekin bezainbat gure bozka eta hautuekin. Eta gure epe laburrerako epelkeriak ahalbidetuko du ziurrenik munstro honek beste bati lekua uztea. Hori ere azaleratu digu lurrak. Ikustea falta agian...
Handia gertatu da, handia! Lurra mugitu da, eta denon zoritxarrerako estali beharko ez lituzkeenak estali ditu.
Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagun gaitzazu . Eduki hau guztia doan ikus dezakezu euskarazko hitzik gabeko Tolosaldea ez dugulako irudikatzen. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ez litzateke posible hori. Gero eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da Ataria: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezun hori: egin zaitez Atarikide!
EGIN ATARIKIDE!